Όταν ο Χριστός φανέρωσε ξεκάθαρα στους Ιουδαίους ότι είναι ο Υιός του Θεού, ότι πατέρας του είναι αυτός που αυτοί ισχυρίζονται ότι είναι ο Θεός τους, οι Εβραίοι δεν άντεξαν. Κατάλαβαν πολύ καλά τί τους έλεγε, γι’ αυτό και θεώρησαν τα λόγια του ύψιστη βλασφημία. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εξισωθεί με τον Θεό. Και πήραν στα χέρια τους πέτρες να τον λιθοβολήσουν, όπως όριζε ο νόμος τους. Μα ο Χριστός πέρασε ανάμεσά τους χωρίς να μπορεί να τον αγγίξει κανένας, γιατί δεν είχε έλθει ακόμη η ώρα του να σταυρωθεί. Τότε ο Χριστός συνάντησε στον δρόμο του έναν τυφλό εκ γενετής και τον θεράπευσε (Κυριακή του Τυφλού).
Μικρή παρατήρηση:
Αυτό το άρθρο μου γράφτηκε όταν τώρα το Πάσχα ήλθαν παιδιά φίλων ομογενών από την Αμερική και Καναδά και μίλησα μαζί των.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.
Πάνω απ΄όλα, ακούστε το χορευτικό και αφήστε την καρδιά σας να κτυπά όπως οι ήχοι στο τραγούδι, ακούγοντας τις ουράνιες γλυκές φωνούλες των παιδιών της Ελληνικής ομογένειας. Φυσικά δεν ξεχνάμε τα παιδιά της Χώρας μας που έχουν την ανάγκη της προσοχής μας.
Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι η χώρα μας βιώνει δύσκολες καταστάσεις. Όσοι έχουμε επαφή με την καθημερινότητα, μιλάμε με καθημερινούς ανθρώπους και αφουγκραζόμαστε τα νέα παιδιά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι η κατήφεια και η έλλειψη προοπτικής είναι ένα μαύρο σύννεφο που έχει εγκατασταθεί στον ουρανό της χώρας.
Είναι μια κατάσταση ζοφερή από την οποία η χώρα πρέπει επειγόντως να βγει. Και στο σημείο αυτό δεν αρκούν οι κατ’επάγγελμα αισιόδοξοι πολιτευτές που λιβανίζουν τον “τετράστιο” εαυτόν τους, ούτε συστηματικοί θρηνωδοί και καταστροφολόγοι που είναι ανίκανοι να προτείνουν λύσεις.